[Maurice]
Berichtje vanuit het bloedhete Perrysburg
Beste fietsvrienden,
Hier een 1e berichtje vanuit het bloedhete Perrysburg.
Na onze aankomst op 9 juni jl. hebben we hard gewerkt om ons nieuwe onderkomen, voor de komende 1,5 jaar, op orde te krijgen en inmiddels zijn we helemaal gesettled!!
Afgelopen week was mijn eerste officiële werkweek in het SAP project en 't valt allemaal niet tegen...
Mijn eerste indruk van de manier van werken hier: 't is minder gestressed dan ik gewend ben van in Nederland (maar misschien gaat dat allemaal nog komen.....).
Ik heb vanmorgen 't eerste ritje op m'n Eddy Merckx gemaakt en dat gaf me get welbekend heerlijke gevoel. Let wel het landschap is hier zo vlak als een biljart en het waait (bijna) altijd; eigenlijk zo'n beetje mijn terrein..........
Ik heb zo'n 30 mijl (net geen 50 km) onder de wielen doorgejaagd met een gemidd. van 30+ en een temperatuur van 25+ (om 9.00 's morgens wel te verstaan).
Ik geloof niet dat ik tijdens deze rit meer dan 20 bochten heb hoeven maken (in de eerste 20 km hebben zijn de kogels van mijn balhoofd maar 3x gedraaid.
Lange rechte wegen, wind, supervlak en een mooie omgeving. Veel fietsers kom je niet tegen, 2 in totaal) wat wel opvalt is de vriendelijkheid van de mensen: iedereen groet je of roept iets (ze zullen toch niet denken dat ze Lance voorbij zijn schuiven...?). De automobilisten die je van achter naderen maken een ruime bocht om je te passeren en als er een tegenligger komt blijven ze achter je rijden totdat ze je "veilig" kunnen inhalen.
Zoals al gezegd: wind is de enige factor die je ertoe dwingt om in de "beugel" te gaan en da's geen sinecure met de lange rechte wegen. Maar met een beetje parcours-kennis en kijken waar de wind vandaan komt zijn er leuke tochten te maken.
Fietsclubs zijn hier voldoende en als ik mijn conditie weer een beetje op peil heb ga ik mij maar eens aansluiten bij deze of gene. M'n O-I directeur fietst zelf ook (hij heeft 2 Bianchi's - een met Campa en en met Dura-ace afgemonteerd- en 2 ATB's - Gary Fisher en Specialized); hoezo 't fietsen leeft niet in de VS?? Hij fiets 3x/week (en zit en passant ook nog 2x/week 's morgens om 6 uur in de sportschool op de spinningfiets.
De club waar hij lid van is heeft 3 groepen:
15 mijl, 20 mijl en 25 mijl en even voor de duidelijkheid dit zijn niet de afstanden die ze fietsen maar de gemiddelde snelheden (vermenigvuldig maar met 1,6). De laatste groep zijn hoofdzakelijk triathlon atleten.
Ik heb mijn groepskeuze al gemaakt.......
Van mijn ervaring met de Amerikaanse fietsclubs, fietsenzaken, fietssport zal ik jullie op de hoogte houden.
Sportieve groet en veel veilige kilometers gewenst van Adrie, Conny en Sander.
[Adrie]
Zondag 20 juni - Vaderdagrit
Op deze laatste dag van de lente lijkt het wel winter! Goed ingepakt verschijnen 6 vaders aan de start: Roger, Jos B., Breur, Ger en Maurice. Vandaag staat de sterrit over de Rosier op het programma. Klokslag 8.00 uur vertrekken we dan ook in zuidelijke richting. Op weg geblazen door een noordelijke wind gaat het in rap tempo (of leek dat alleen zo vanwege de naweeën van een zomergriepje?) richting Aubel. Tussen Aubel en Battice is de weg nat en vallen er enkele druppels regen. Even wordt overwogen om af te buigen richting Blegny, maar al snel wordt het weer droog.
Toch nodigen de omstandigheden niet uit voor het volledig uitrijden van onze langste sterrit. Zeker als Ger nog de kwaliteit van de Waalse klei heeft getest ('doa kinste brikke van bakke') wordt besloten om niet verder te rijden dan Banneux. Op de ons bekende plek wordt de inwendige mens verzorgd. Ook een vrij omvangrijke groep fietscollega's uit Gulpen schuift hier aan.
Na het aansteken van enkele kaarsjes gaat het richting Pepinster. Van hieruit weer terug naar Battice en Aubel om via Teuven en Gulpen terug te rijden. In Gulpen komen we de processie tegen. In tegenstelling tot vorige week besluiten we allemaal af te buigen en huiswaarts te rijden via de Rijksweg Gulpen-Margraten.
[Maurice]
Abonneren op:
Posts (Atom)