Zaterdag 24 december - Kerstrit Banneux



Op een druiliger zaterdagochtend 24 december 2011zijn Maurice, Ger, Edwin, Roger en Victor op de fiets gestapt voor de traditionele rit naarBanneux. Eenieder (uitzondering daargelaten) zou met dit weer niet zijn opgestapt maar omdat 2010 wegens 45 cm sneeuw al was geannuleerd hadden we er toch wel naar uitgekeken.

Bij vetrek was het nog droog, lees er viel geen regen van boven maar opspattend water en een voorrijder zonder of met te hoog staand spatbord zorgt er ook voor dat je langzaam edoch zeker een beetje doornat wordt, maar de temperatuur was gelukkig aangenaam zodat er geen ijspegels aan de petten werden gevormd. De kortste route naar Banneux, over de Planck naar Aubel, grote weg bergop naar Battice (even schuilen voor een hagelbui), daarna 50 meter uit elkaar ivm opspattend water over het gladde asvalt naar Verviers bij de kerk rechtsaf, bergaf naar Pepinster, nog even kiezen of de steile of normale helling genomen zou worden (de laatste dus), netjes met 13,8km gemiddelde de berg op en om 10.45 in Banneux.

Kaarsjes opgestoken en jawel, de vlaai en koffie uitbater had ook dit jaar weer besloten om 11.00 open te gaan....dus maar naar de Waalse collega aan de overkant om wat op te warmen en appelgebak met koffie / chocola te nutten. Gelukkig was het opgehouden te regenen en konden we ons weer concentreren op of de wind ZW of NW.

Onderweg zie je dan dat veel dezelfde route te voet aan het afleggen zijn, als ook Patrick Harings en Ber Rouwet. Terugrit verliep vlotjes en om 13.00 stond de hele ploeg weer in Ijzeren voor de foto.



Toch een nette rit en een traditie om in ere te houden
[Roger]

Zondag 27 november - Winterrit !!


Vandaag hadden de weergoden veel wind in petto, windkracht 4 en meer.

Dit weerhield; Edwin, Jos N., Jean, Ger en Jos B. er niet van om een rit te maken.
Om half 10 aan het vertrek stonden ook Robert, Pascal en Bér van de “B”.
Na enig aandringen besloten we om met z’n allen van start te gaan richting Visé.


Vanuit Sibbe al direct vol de wind op de snufferd, zo moesten we door het gasthuis naar Bemelen
onder in de beugel met een iets te hoge hartslag. (waarschijnlijk gold dit alléén voor Edwin en mij
aangezien wij op kop zaten en de rest achterin wat zaten te vertellen !!)
In Scharn het ons bekende fietspad richting Gronsveld gekozen om in Eijsden de grens over te gaan ,
eerst nog even een lusje over de sluizen richting de cimenterie en van daaruit naar Visé.
Onderweg werden de fietsen besproken die bij Jos Feron op de jaarlijkse Open deur dagen ten toon
gesteld stonden. Enkele leden hadden de moeite genomen om een kijkje te gaan nemen.
Pinarello, Merckx en de Rosa stonden met hun paradepaardjes in de winkel opgesteld.
Eenieder droomde weg bij zijn favoriete model.


Bergop naar Dahlem besloten we om onderlangs naar Aubel terug te gaan. Waarna we vanuit Aubel
met de wind in de rug terug naar huis konden fietsen.
In de lammerdil werd de sprint gewonnen door Bér (of was het nou toch Edwin)
De punten waren na afloop voor Ger, aangezien hij de groene puntentrui aanhad
Na afloop konden we 65 Km op ons palmares toevoegen; gemiddeld 27,5 Km/h.
Een gezellige en mooie rit die ook door onze vrienden van de “B” werd gewaardeerd.
Terug bij ons club café troffen we enkele leden die de mountainbike verkozen i.p.v. de racefiets.
[Jos B.]

Zondag 2 oktober - Zomerrit

Zomerrit... ?!in oktober... ?! ja vandaag zou de temperatuur stijgen tot 26 graden.

laten we zeggen een goedmakertje voor de slechte zomer die we gehad hebben.

Breur, Jos N., Jean, Ger en Jos B. verzamelde zich om 9 uur bij ons café, waar normaal precies op tijd wordt vertrokken maar door wat gekeuvel met de "B" en uitwisselen van recepten,vertrokken we dan toch voor een vlak ritje.

Aangezien Ger en Jos N. wachtdienst hadden en Edwin elders nog verplichtingen had verkoos ik een rondje dicht bij huis (mini Amstel). Vertrokken richting Bemelen, Terblijt, Berg, Rothem, Meerssen, Lange Raarberg, Schimmert.

Na Waterval kreeg Ger dan toch het gevreesde telefoontje van zijn wergever dat er ergens een "steuring waor" : tap kapot, water in het béer, leiding bevroare, béer kapot; in onze gedachte hadden we de malleur al opgelost maar Ger moest toch opdraven. Waarna wij onze weg vervolgde richting vliegveld, Kasen, Moorveld, Geulle en Bunde van hieruit verkoos Edwin zijn verdere route.

Met z'n vieren verder naar Itteren, Borgharen en Maastricht.Bij de residentie van A. Rieu werden tv-opnamen gemaakt. Waarschijnlijk de kerstspecial aangezien zijn tuin bezaaid was met kunstsneeuw!

Via de sluizen van Lanaye naar Kanne om via de Halembaije (poesiekant) naar moelingen huiswaarts te keren. (Mesch, St. Geertruid en Margraten) 80Km. Totaal met gem. 29 p/h.

Bij Café aon de kirk was het behoorlijk druk, De organisatie van een wandeltocht verkoos het Café als vertrek/inschrijfpunt en de B-ploeg was zeer goed vertegenwoordigt. Dit Leidde ertoe dat bepaalde type glazen ” uitverkocht” waren, fluitje, bölke, vaas, piepke; Dusty hield de boel onder controle door alle aanwezige cyclisten te voorzien van hun bestelling.

Op het terras schoven even later Hans en Roger nog aan die een individuele tijdrittraining prefereerden. Voor Roger was het pas de 4de keer dat hij dit seizoen op de fiets zat gelukkig blijkt hij nog wel over moraal te beschikken aangezien hij met de gedachte rondloopt om een Mtb aan te schaffen.
[Jos B.]

Zondag 28 augustus Mortirolo en Gavia

Zondagmorgen. Na een verregende zaterdag ziet het er veelbelovend uit als ik de luiken van mijn hotelkamer opensla. Het is droog en zonnig. Er staat geen wolkje aan de lucht. Het is wel behoorlijk afgekoeld vannacht, dus dat wordt goed aankleden omdat het eerste uur grotendeels in dalende lijn zal gaan. In de fietsenkelder worden de laatste checks gedaan. Vervolgens gaat het richting ontbijtzaal voor de broodnodige voeding. De spanning stijgt. Gisteren hebben we nog gekeken naar een DVD met Davide Cassani (ja, die van Rasmussen). Hierin werd de Mortirolo beklommen met in beeld telkens de actuele percentages. Uiteindelijk schrikt dat meer dan de helft van het team zodanig af dat zij gaan kiezen voor de ‘Little Sister’ beklimming van de Mortirolo. Ook die lijkt echter voldoende uitdaging te bieden...

Vol goede moed gaan we van start. De beschikbare route op onze GPS zorgt ervoor dat we niet over de grote weg hoeven te rijden, maar via een leuk fietspad ‘binnendoor’. Helaas blijken er op een deel hiervan werkzaamheden plaats te vinden. De omleidingsroute zorgt voor de eerste klimkilometers van vandaag. Een mooie opwarming voor wat gaat komen. In Mazzo start de beruchte beklimming (1300 hoogtemeters in 12,4 kilometer). Een aantal kilometers daarvoor start de ‘makkelijke’ klim en nemen we afscheid van Hans, Harold en Ger. Jos en ik rijden door naar Mazzo. Daar stoppen we het teveel aan kleding in onze rugzakjes en wensen elkaar (en een aantal fietsers die tegelijk aan de klim beginnen) succes.

Bijna meteen vanuit de start stijgen de percentages tot ruim boven de 10%. Dankzij de (verplichte) rustdag gisteren lijkt het echter nog redelijk te verteren. Er volgen een paar punten die bekend zijn uit de DVD van Cassani. Ook de mooie ‘doorkijkjes’ naar het dal leiden de aandacht af van de stijgingspercentages op mijn Garmin. Grappig is dat als je eenmaal ‘gewend’ bent aan stijgingspercentages van 19% of 20% een stukje van 12% gaat aanvoelen als ‘vals plat’. Desondanks is het afzien. Pas op het punt waar de beide beklimmingen samenkomen zakt de stijging terug tot ‘normale’ proporties. Waarschijnlijk zijn de anderen hier al voorbij, dus besluit ik nog even flink door te trekken. Vlak voor de top krijg ik Hans in zicht. Mijn voornemen om samen met hem over de top te rijden slaagt niet omdat ook hij er op het einde nog een sprintje uitperst.

Na een welverdiende pauze met pizza en lasagne volgt het toetje van deze fietsvakantie: de Gavia. In mijn jonge jaren (ahum) was ik groot fan van Johan van der Velde (ja, dat was die renner die samen met Joop van de fiets viel in de Tour van '80). Johan is in Italië vooral bekend als Uomo Gavia, vanwege een winterse Girorit over deze col. De col begint als vele andere met een brede 2-baans weg. Net als ik denk dat dit gaat tegenvallen volgt er een (geopende) slagboom waarna de weg overgaat in 1-baans (tegenliggers kunnen elkaar hier met geen mogelijkheid passeren). De stijgingspercentages gaan omhoog, maar het schitterende landschap maakt alles goed. De weg slingert prachtig langs de bergwand omhoog. Alleen een lange tunnel net onder de top doet enige afbreuk aan deze col die voor mij desondanks binnenkomt in mijn top-3 van mooiste beklimmingen. Op de top genieten we even in het zonnetje waarna het in razende vaart (Hans, Ger) richting hotel gaat voor een welverdiend pilsje op het pasgerobotmaaide gras. Een mooi slot van een leuk wielerweekend!
[Maurice]

Vrijdag 26 augustus - Stelvissimo!

Gisteravond zijn we na een lange autorit via Duitsland, de Fernpass, de Reschenpass en Passo Umbrail aangekomen in ons hotel. De verwachtingen betreffende ons hotel (die gewekt waren door de warme aanbevelingen) worden volledig waargemaakt. De kamers zijn erg mooi, de fietsenkelder lijkt wel een showroom en het avondeten was top (dat gold overigens ook voor de begeleidende wijn...)!

Voor vandaag staat de eerste rit op het programma. We zijn van plan om twee (2!) maal de Stelvio te beklimmen (zowel vanuit Bormio, als de beruchte noordzijde via Trafoi). In afstand een schamele 100 kilometers, maar in hoogte meer dan 3000 hm. Zonder opwarming beginnen we in Bormio aan de klim. Het weer ziet er veelbelovend uit, ondanks dat er voor de avond onweersbuien zijn voorspeld... Omdat we hier gisteren afgedaald zijn weten we wat er komt. Toch voelt het anders wanneer je eenmaal op de fiets zit. Ieder kiest zijn eigen ritme om zijn klimbenen te vinden. Zelf wordt ik vanaf kilometer 5 vergezeld door een Italiaan die heel vriendelijk is, maar geen woord ‘over de grens’ spreekt. Dit ondanks zijn shirt uit ‘Southern Australia’.

Na de vervelende smalle tunnels beneden volgt een stukje van 14%. Hier weten we dus meteen of de voorbereiding voldoende was. Maar zoals Jos al aangaf, op dit soort beklimmingen kun je ‘bij ons’ niet echt trainen. Na een erg mooie serie haarspeldbochten volgt een relatief vlak stuk over de hoogvlakte richting Passo Umbrail. Deze laten we voor dit moment (letterlijk) links liggen om nog 4 kilometer door te klimmen naar de Stelvio. Tegen half 12 staan we met z’n vijven bovenop de top. Hier was het allemaal om begonnen! Helaas blijkt Ger bij het afstappen een verkeerde beweging gemaakt te hebben. Hij heeft last van zijn dijbeen en besluit terug af te dalen naar het hotel om de rest van het weekeinde niet in gevaar te brengen. Hans, Jos, Harold en ik rijden via de Umbrail naar Zwitserland. In de afdaling komen we nog een van de renners van Vacansoleil tegen die hier blijkt te trainen. Wie het was hebben we niet kunnen zien.

In het dal richting Stelvio wordt een pleisterplaats gezocht. Op een terrasje genieten we van een heerlijke (maar veel te grote) portie spaghetti. Hoewel we de uitbaatster niet willen beledigen eten we onze borden niet leeg, want we weten wat er gaat komen. Onderweg richting Stelvio stijgt niet alleen de spanning maar ook de temperatuur! De sproeiers die hier de velden nathouden zorgen nauwelijks voor verkoeling. Ook het bos in de (al erg lastige) aanloop houdt de temperatuur niet in toom. En dan moet de eigenlijke klim (het deel met de 48 haarspeldbochten) nog beginnen. Wie heeft dit bedacht?

Ieder van ons zoekt naar een manier om het hoofd enigszins koel te houden. Zelf kies ik ervoor om mijn helm af te zetten. Harold en Hans stoppen onderweg voor cola, en ook Jos zoekt even verkoeling langs de kant van de weg. Gelukkig volgen de laatste haarspeldbochten elkaar sneller op dan de eerste. Het stijgingspercentage gaat echter evenredig omhoog. Mart Smeets zou zeker spreken van ‘stijlewandfietsen’. Toch is er bij ieder van ons veel voldoening wanneer deze reus voor de tweede keer vandaag bedwongen is. Het lijkt een mooi einde van een mooie fietsdag. Lijkt...

Al op de top zien we dat de beloofde donderwolken zich samenpakken. We besluiten dan ook zo snel mogelijk te beginnen aan de afdaling richting Bormio. Na nog geen twee kilometer dalen vallen de eerste druppels. Jammer, denk ik nog, worden we toch nog nat. Maar het blijft niet bij regen. Het lijkt of de hel losbarst. De wind blaast ons zo ongeveer van de fiets. De hagel striemt horizontaal in ons gezicht en donder en bliksem maken het plaatje compleet. Mijn kameraden zie ik niet meer. Gelukkig staat er op de kruising naar de Umbrail een refuge. Binnen zoek ik beschutting, samen met een Duits koppel die op de MTB onderweg waren. Ik ben erg blij als ik weldra ook Jos, Harold en Hans zie binnenstappen. Omdat we te doorweekt zijn (en het nog niet lijkt op te klaren) bellen we Ger voor een veilige (en warme!) autorit terug naar het dal. Een spannend einde aan een prachtige klimdag.
[Maurice]

Pinkstermaandag 13 juni sterrit Rosier

5 renners aan de start; Ger, Breur, Roger, Jos N. en Jos B.
Om 08.00 uur maakte een klein regenbuitje de straten van Sibbe nog vochtig zodat we
maar even gebruik maakten van de terrasstoelen van Hub. Om 08.10 uur dan toch ver-
trokken richting de Ardennen.
Aangezien de weersverwachting niet ideaal was voor vandaag verkozen we een rit in lijn
richting Banneux i.p.v. de sterrit richting Rosier
Dus maar weer via de Planck en Battice naar Pepinster.
De tegenwind maakte het niet makkelijk (weercijfer: 5 volgens Meteovista.be).
In Banneux aangekomen waanden we ons in Italie (st.Pietersplein; Rome)
Een grote groep italianen vormden een processie van het parkeerterrein richting de Kapel.
e.e.a. werd versterkt door paters met microfoons en karaokemachines, zij lieten hun gebeden
door de karaokemachines luid klinken. MADRE MIA………
rare gasten die italianen je zou niet verwachten dat ze ook nog fietsen kunnen bouwen !

Na een korte stop bij L’Europe vertrokken we richting Trooz wetende dat we nu wind in
de rug zouden hebben verkozen we een omweg naar huis.
Via het land van Herve, Mesch en de bemelerberg terug in Sibbe[Jos B.]

Zondag 5 juni

Om half 9 melde zich Breur , Ger en Jos B. voor hun zondagse trainingsrit.
Voor het eerst om half 9 en dan kun je inderdaad een rondje Baraque doen.
Zo gezegd zo gedaan en Germin leide ons dus via Membach en een veredeld
Bospad richting de top .
De “oude” Baraque blijkt inderdaad enkele heftige stukken á 14 % te hebben.
Na de klim volgt de beloning in de vorm van een lange afdaling terug naar Jalhay.
Aangekomen in Limbourg lieten Breur en Ger mij kennismaken met een venijnige steile klim.
En dus moest ik mijn piccolo voor de 2e keer schakelen vandaag.
(piccolo noemen de Fransen het kleinste tandwiel op de trapas van een triple)
Voordeel voor mij was dat ik achter nog 4 tandwielen “over” had om met een enigszins
normale trapfrequentie boven te komen en een eindschot te plaatsen …..!
terug in Sibbe op het terras nog wat nagemijmerd over de mooie rit die we hadden gemaakt
merkte Ger fijntjes op dat hij deze rit gemiddeld 1,5 Km sneller had gefietst dan ’s zaterdags
met andere cyclist leden.
[Jos B.]

Zaterdag 16 april - El Classico AGR

Ons jaarlijkse ijkpunt van het voorjaar de Amstel Toerversie werd door enkele cyclisten
gereden; Ger, Guilbert, Hans, Maurice en Jos B. verkozen het parcours v/d 200 km.
Afspraak 08.00uur bij Ger in Broekhem hier vertrokken we met z’n vieren om Hans even
later boven aan de Geulhemmerberg op te pikken.
Op de Geulhemmer zagen we al enkele krabbers terugschakelen naar 30 x 27, om deze
mensen wat moed in te spreken vertelde ik ze dat ze nog maar 13 hellingen voor de boeg
hadden !!
De eerste lus richting Elsloo verliep in een ietwat rustig opwarm tempo.
Geen bijzonderheden tot dusver, maar tussen Schimmert en Meerssen werd ik onaangenaam
verrast door een leegloper .
Wat volgde was een gesmeerde pitsstop waar menig f1-team nog wat van kan leren!?
Hans trok meteen de bandenlichters en binnen 3min en 30sec. zaten we volgens mij alweer op
het parcours. De trimmers die ons voorbij gestoven waren moesten nu natuurlijk weer even
allemaal worden ingehaald, hierna werd eigenlijk de basis gelegd voor een hoog gemiddelde.
Lange Raarberg en Fromberg zijn enkele van de beklimmingen die in het eerste deel van
90 Km werden beklommen.
Rond 11.15uur stond de pauze gepland bij Ger Roks.
Compliment voor de lekkere koffie en de goede verzorging alhier.
De rijstevlaai met slagroom en de broodjes smaakte ons en nadat Roger gearriveerd was
konden we met 6 man vertrekken voor deel 2 van de toertocht.

Voor de 2de keer de Geulhemmerberg op om daarna richting de Bemelerberg te gaan.
Hier werden we ingehaald door een club met gele truitjes, de Vleugelmoeren uit Lelystad.
Een van hun rijders had een tijdritstuur gemonteerd en had een paar bovenbenen als
boomstammen.
Doordat deze gasten iets boven ons gemiddelde reden en wij lekker achterin uit de wind zaten
schoten de kilometers aardig op, echter Hans kon helaas het wiel niet houden waarna hij op
eigen tempo toch nog de 175 Km vervolmaakte.
Maurice vond het kort hierna ook welletjes.
Na enkele korte klimmen ;Moerslag en St Geertruid vond Guilbert het eigenlijk wat te
langzaam gaan en na een demarrage ontstond er zowaar een nieuwe kopgroep met alléén
maar cyclisten.
Roger kon het intervallen niet zo waarderen en verkoos op de kruising in Noorbeek
de rijksweg richting de Planck op te gaan. (Effe get vlaek oetfietsen)
Ger, Guilbert en mezelf kregen daarna nog de Loorberg waarna in Wittem Ger afdraaide
vanwege familiare verplichtingen.
Op de Eyserbosweg aangekomen bleek maar weer eens hoe massal de AGR eigenlijk is
5 rijen dik stuur aan stuur kroop iedereen hier naar boven, op de Huls eigenlijk hetzelfde
beeld.
In Voerendaal aangekomen vonden Guilbert en Ik het wel goed en verkozen de terugweg door
Klimmen en de Heek.
Een hele mooie dag met goed weer en een sportieve ambiance maken dat dit een zeer
geslaagde dag was.
[Jos B.]

Zondag 20 maart

Met Zon op Zondag!

Vandaag voor ondergetekende de eerste rit met de ploeg sinds oktober 2010. We waren met
negen ploeggenoten vanochtend aan de start. Ger zou zorgdragen voor het uitzetten van de
route. Edwin en Guilbert gingen voortvarend op kop richting Gulpen en Mechelen alwaar ons de
eerste beklimming te wachten stond. Ook na de aflossing van beide heren werd er redelijk goed
doorgereden met een stralend zonnetje in ons aangezicht. Het was wel nog wat aan de frisse kant
maar het zonnetje aan de hemel maakte veel goed.

Bij Teuven trokken we België in om daar via en aantal hoofdwegen en wat slinkse binnendoor
weggetjes via Valdieu en Vise weer bij Eijsden in Nederland terug te keren. Het was een mooie
route die Ger had uitgezet en iets voor ieder wat wils bevatte. Maar ook goed paste bij de
conditionele verhoudingen in relatie tot de tijd van het jaar (uitzonderingen natuurlijk daar gelaten).

Door dat er vandaag een tweetal lekke banden te noteren waren arriveerden we pas om 12.15 uur
bij Café aan de Kirk voor een kopje koffie en wat fris. Een mooie rit op een mooie dag, wat willen we
nog meer!!!

[Hans]

Zondag 6 februari 2011

Zondag 6 februair 2011
Ondanks dat Piet Paulusma aan deze zondag voor fietsactiviteiten het mooie ronde getal 3 had gegeven (op een schaal van 10) stonden er toch 5 cyclisten netjes op tijd aan de Kirk, Ger, Jean, Jos B, Roger en Edwin. Jos B had de avond vooraf maar twee Red Bulls genuttigd, onvoldoende om het schaatsparcours deze ochtend eens met de ATB te gaan proberen.
Dus met een forse wind / storm werd vooraleerst besloten maar (weer) eens een rondje Aubel / Vise te doen, bijna lijkend op gepensioneerde managepaarden die hun rondjes enkel rechts (of links) om kunnen lopen. Echter om het genot van de wind mee al vanaf Aubel te genieten werd aldaar besloten oostwaarts te fietsen. Daar waar professionele schaatsers dan grote problemen zouden krijgen doordat ze hun rondje dan met de klok mee zouden rijden ipv tegen de klok in (zelfs Ritsma gaat hierbij hilarisch schaatsen) ging het voor de groep van vijf letterlijk voor de wind. Sommigen kregen zelf vermoedens nu al in vorm te zijn, echter werd het merendeel van de snelheid veroorzaakt door de windkracht 6 vol in de rug.......
Via Plombieres naar Gemmenich en linksop richting Sippenaken. Jean vroeg zich af waarom er met wind tegen bergop gereden werd (dubbel genaaid houdt beter) en als antwoord daarop werd niet het verlossende weggetje rechts naar Terziet genomen maar via Beusdael nog een bergje extra richting Teuven. Via een mooie laatste huppel in Teuven naar de Planck en toen bijna sprintend voor de wind uit via Banholt naar de goedsmakende koffie. 57 km in 2.15h.
[Roger]