Maandag 13 september - Finale

Vandaag de finale etappe met een klim naar de Pailheres (op iets meer dan 2000 meter) en vervolgens een lange afdaling naar zeeniveau. Een niet nader genoemd lid van de organisatie blijkt dermate nerveus voor deze dag dat hij de kas acherlaat in het hotel. Ook de sleutel van kamer 3 wordt niet ingeleverd, en moet later teruggestuurd worden. In de klim worden we verrast door een telefoontje vanaf de top. Arthur meldt dat het ijskoud is en dat het onverantwoord is om mensen bovenop te laten wachten. Er wordt dan ook besloten dat iedereen meteen naar beneden rijdt (via de mooie afdaling) om daar te verzamelen. De weg staat nog volgekliederd met leuzen uit de Tour. Berke blijkt niet meer echt scherp te zijn en vraagt zich af of de Tour hier omhoog of omlaag gereden is.

Maurice en Jean rijden terug naar het hotel om de bus op te halen. Na een uitgebreide lunch gaat het bergafwaarts richting Perpignan. Omdat ook de wind gunstig staat worden er snelheden gehaald van tegen de 50 km/uur. Hier hebben Jean en Maurice (die nog wijn geproefd en ingekocht hadden) en Arthur niet op gerekend en zij arriveren dan ook later dan de fietsers aan de Middellandse zee (waarin Guilbert en Jos B. inmiddels een duik hebben genomen). Er wordt een pilsje gedronken op de goede afloop. Daarna moeten de fietsen ingeladen worden. Na het diner genieten we nog van levende muziek op de boulevard, maar de meesten gaan op tijd naar bed vanwege het vroege vertrek naar huis op dinsdagmorgen...
[Maurice]

Zondag 12 september - naar Ax-les-Thermes

De uitbaatster van ons hotel heeft deze zondag uitgekozen om zich te verslapen. Wanneer we beneden aankomen blijkt het ontbijt niet klaar. We starten deze dag daarom met enige vertraging. Roger rijdt vandaag terug naar Sibbe en Maurice besluit Arthur bij te staan. De eerste col (LaTrappe) blijkt niet op het uitgereikte hoogteprofiel te staan. Gelukkig heeft Breur zijn huiswerk goed gemaakt en kloppen de te klimmen kilometers wel.

De Col d’Agnes blijkt voor velen de mooiste col voor vandaag. Na de col gaat het richting Massat voor de lunch (pasta met tomatensaus en de kaas apart voor Patrick H.). Na de Col de la Port buigen Edwin en Guil af om de bus op te halen. De rest van de groep rijdt naar ons hotel in Ax-les-Thermes. Een goede keuze, zo blijkt, want hier heeft volgens het gastenboek in juli ook de Tourdirectie (Thevenet, Preudhomme, Hinault). Edwin en Guil arriveren pas rond 8 uur in het hotel, maar de overijverige kelner haalt de verloren tijd makkelijk weer in...
[Maurice]

Zaterdag 11 september - Opsplitsing

Vandaag staan er maar liefst 4 cols op het programma. Er is echter een alternatieve route beschikbaar via het dal naar de tweede col. Een aantal deelnemers kiest er dan ook voor om de Portillon over te slaan en rechtsreeks naar de Mente te fietsen. Dat deze keuze niet onverstandig is blijkt al snel. Op de Portillon worden percentages tot 17% gehaald. Niet alleen de stijgingspercentages, maar ook de verhalen over de avond ervoor zijn opzienbarend. Foto’s die als bewijsmateriaal hadden kunnen dienen zijn echter helaas mislukt...

Na gezamenlijk boven te zijn gekomen op de Portillon worden er foto’s gemaakt door een veteraan uit Bretagne, rijdend op een fiets van Christophe Le Mével. Over Spaans grondgebied wordt er vervolgens in volle vaart koersgezet riching de Mente. Jos B. geeft dan ook aan dit vlakke stuk lastiger te vinden dan de beklimming. Wanneer we bij de voet van de Mente aankomen blijkt de ‘B’ ploeg al ruim halverwege te zijn. Bovengekomen liggen ze in het gras bij een auberge. Besloten wordt om daar ook te eten. De geserveerde pasta is erg lekker, maar laat lang op zich wachten.

Na het eten gaat het richting Portet d’Aspet. Er is weinig oog voor het monument van Casartelli, want wederom wachten er steile stukken (tot 17%). Ook de warmte begint ons parten te spelen en Maurice wordt in de afdaling door een wesp gestoken. In volle galop gaat het naar de laatste klim van de dag. Roger heeft aan de voet wederom problemen met zijn ketting, maar we beginnen toch gezamenlijk aan de klim. De hitte maakt het er niet makkelijker op, maar gelukkig biedt het bos halverwege enige verkoeling. In 3 grote groepen komen we boven. In de afdaling wordt Jean aangesproken door de lokale ‘zwaantjes’. Waar het precies over ging werd hem niet duidelijk, maar waarschijnlijk had het te maken met de daalkunsten van de koplopers (die al van het eerste biertje genieten wanneer de rest in het hotel aankomt).

Het hotel heeft een zwembad, wat bij deze temperaturen meer dan welkom is. Jos N. en Arthur gaan naar de bus om de voorraden water, fris en sportdrank aan te vullen. Na het eten lopen we nog even door het dorp, maar alles blijkt uitgestorven.
[Maurice]

Vrijdag 10 september - Tourmalet

Vandaag staat de Koninginnerit van deze week op het programma. Na de (relatieve) rustdag van gisteren zijn we er klaar voor. Maar eerst moet er een geschikte fiets voor Guilbert gevonden worden. Roger struint op Internet en concludeert dat de lokale fietsenmaker ook racefietsen verhuurt. Helaas gaat deze pas om 9.00 uur open. Na het ontbijt wordt alles gereedgemaakt voor vertrek en gaan Roger en Edwin richting fietsenmaker. Binnen 10 minuten zijn ze terug met goed nieuws: er staat een geschikte fiets voor Guilbert te koop. Terwijl deze fiets gereed wordt gemaakt wachten Edwin en Victor op Guilbert en vertrekt de rest van de groep richting Tourmalet. De aanloop gaat lekker, ondanks het 'vals plat', want we hebben de wind in de rug. In de beklimming krijgen we een telefoontje van het hotel: iemand heeft de sleutel niet ingeleverd. Lekkere timing!

Al snel komen de achterblijvers er weer bij. Guilbert lijkt geen last te hebben van de extra kilo's die zijn 'nieuwe' fiets met zich meedraagt. Op de top worden (onder erg mooie omstandigheden) foto's gemaakt. Er is Zuid-Afrikaanse bewondering voor de fiets van Jan (of geldt deze bewondering voor de berijder?). In La Mongie strijken we neer op een terrasje voor de lunch. Helaas blijkt de ovencapaciteit ontoereikend, want terwijl de eersten al klaar zijn wachten de laatsten nog op hun pizza. Jean haalt zijn koffer ondersteboven op zoek naar de sleutel van kamer 12 (die later uit de bagage van Arthur tevoorschijn komt).

Via Sainte-Marie de Campan gaat het richting Aspin. Onder leiding van Breur en Jos B. wordt deze col 'en groupe' genomen, hoewel de klim toch enkele lastige stukjes kent. In het vlakke stuk richting de Peyresourde (slotklim van vandaag) demareert Patrick L. al snel gevolgd door Edwin. Iedereen klimt vervolgens in eigen tempo naar de top. In de afdaling naar Luchon rijdt Roger lek. Gelukkig weet hij zijn fiets desondanks veilig tot stilstand te brengen. De benamingen voor ons hotel in Luchon varieren van 'klassiek' tot 'gedateerd' en in de eetzaal zorgt onze aanwezigheid voor een forste daling van de gemiddelde leeftijd. We genieten van een welverdiend diner (hoewel dit niet bij iedereen in goede aarde valt). Na afloop drinken we een pilsje in het centrum en gaan de meesten op tijd naar bed.

[Maurice]

Donderdag 9 september - Ave Maria

Gelijk na het ontbijt vertrekken Edwin, Guilbert en Victor voor een ritje via de Col de Spandelles terug naar het hotel van gisteren waar we de auto's en de bus hebben achtergelaten. Doel is om deze vervolgens een aantal etappe's verderop neer te zetten, zodat we er de komende dagen geen omkijken naar hebben. De achterblijvers verdelen zich in verschillende groepjes. Een groepje vertrekt onder leiding van Ger naar Luz Ardiden. Een ander groepje gaat onder leiding van Breur richting Cauterets. Deze groepjes vallen verder uit elkaar, met name wanneer de gebroeders L. zich realiseren dat ze zich bij het verkeerde groepje hebben aangesloten. Een aantal deelnemers maakt van de gelegenheid gebruik om Lourdes te bezoeken in de Tundra van Patrick (uiteraard na deze weer volgetankt te hebben). Rond het middaguur verzamelt ongeveer de helft van de groep in de plaatselijke pizzeria. Dan gaat het weer op weg naar Lourdes (deze keer op de fiets). Onderweg komen we eerst de gebroeders L. tegen gevolgd door Roger, Breur en Jos B. Jan verzucht dat hij hier meer bekenden tegenkomt dan onderweg in Limburg...

In Lourdes aangekomen denkt Patrick H. Maria te hebben gezien die een zebrapad overstak. Vervolgens laat hij de mogelijkheid schieten om een kijkje te nemen in de echte Mariagrot. Jos N. en Ger doen dit wel (de laatste zelfs op zijn wielersokken). Jean en Arthur zijn ondertussen onderweg om Victor, Guilbert en Edwin op te halen. Bij terugkomst gaan zij ook nog naar Lourdes zodat ze maar net op tijd terug zijn in ons hotel voor wederom een 5-gangendiner. Na het eten besluiten Guilbert en Edwin nog hun fietsen te poetsen. Helaas komen beiden dan tot de ontdekking dat er vandaag schade is ontstaan. De fiets van Edwin kan verder gebruikt worden (zij het met slechts 1 bidonhouder). Die van Guilbert is echter dermate beschadigd dat verder fietsen onverantwoord is. Met het voornemen om morgenochtend meteen een fietsverhuurbedrijf te zoeken gaan we enigszins in mineur naar bed.[Maurice]

Woensdag 8 september - Le Depart

Helaas regent het bij het ontbijt. Desondanks worden de fietsen (die grotendeels al op dinsdag gemonteerd zijn door Arthur en Jean) verder geprepareerd. Omdat alle meegebrachte bagage past in de Tundra van Patrick wordt besloten om deze als volgwagen in te zetten. Inmiddels is het opgehouden met regenen en na een groepsfoto gaan we op weg. Vanwege het natte wegdek rijdt Patrick L. al na 5 kilometer lek. Hoewel er snel een ander wiel wordt gestoken kunnen een aantal mannen zich niet inhouden en rijden door richting Marie Blanque. Even wordt de voet van de col gemist, maar al snel zijn we aan het klimmen. Na een rustig begin blijkt dit geen col te zijn om aan het klimmen te wennen. De percentages schieten tot boven de 10% en iedereen moet in het rood om boven te komen. Welkom in de Pyreneen!

Er volgt een mooie afdaling die al slalommend tussen loslopend vee en hun uitwerpselen. Door het dal rijden we richting Aubisque. Een deel van de ploeg kiest hier voor de parallelweg. Onderaan de Aubisque stuurt de Garmin ons een onverhard weggetje op (ondanks de manshoge borden die richting Aubisque wijzen). Bovenop is het erg koud waarop besloten wordt om door te rijden richting Soulor. Tussen beide cols wordt er gestopt bij de plek waar van Est in het geel het ravijn in reed (ik viel 70 meter diep, mijn hart stond stil maar mijn pontiac liep). Niet iedereen is echter op de hoogte van dit historische feit en even is er zorg dat iemand van ons daar beneden ligt. Dat blijkt gelukkig mee te vallen. Op de soulor wordt democratisch besloten af te dalen naar Argeles. Daar aangekomen blijkt de lunchtijd echter voorbij en moeten we tot bijna 16.00 uur wachten om een broodje te kunnen kopen. De wachttijd wordt verkort op een terras waar ook de creme-de-la-creme van de plaatselijke kunstenaars zich tegoed doen aan (meerdere) alcoholische versnaperingen.

We strijken neer in het hotel dat voor de komende twee nachten ons thuis wordt. 's Avonds genieten we van een 5(!)-gangendiner waardoor we genoodzaakt zijn om na afloop nog een ommetje te maken om de spijsvertering op gang te brengen. Het plaatselijke park wordt wijselijk gemeden, om misverstanden over het doel van ons bezoek te voorkomen...
[Maurice]

Dinsdag 7 september - Heenreis

Om 5 uur in de ochtend vertrekken 3 auto's richting Pyreneeën. Het stuk naar Parijs verloopt voorspoedig, maar op de beruchte Periferique ontstaat enig oponthoudt. Roger blijkt (niet onverwacht) de meeste Parijs-kennis te hebben en komt dus als eerste aan op de afgesproken stop-plaats. Naar later blijkt zal het de enige keer zijn dat we vandaag gezamenlijk een stop maken...

Na een forse file bij Beauvais (oponthoudt bijna 2 uur) kiest de auto van Patrick voor de route via Bordeaux terwijl Roger en Maurice richting Toulouse rijden. Bij aankomst in het hotel zal blijken dat deze keuze (gekoppeld aan een hogere gemiddelde snelheid) leidt tot een verschil in aankomsttijdd van bijna 1,5 uur. Na een eerste gezamenlijk pilsje worden de kamers ingedeeld en schuiven we aan voor het diner (rijst en kip). Voor de meeste renners was het een vermoeiende dag en zij gaan dan ook vroeg naar bed. Edwin, Guilbert, Victor en Roger kijken nog even vooruit naar wat komen gaat...
[Maurice]

Maandag 6 september - RyanAir

Eindelijk is het dan zover. Op zondag is de bus geladen en vandaag zijn Arthur en Jean vertrokken. De eerste stappen op weg naar ons Pyreneeën-avontuur zijn gezet. Al rond half 10 komt er bericht uit Frankrijk: de bus is al voorbij Parijs. Dat gaat voorspoedig!

In de loop van de middag slaat de stemming echter om: RyanAir laat weten dat de vlucht naar Pau is geannuleerd. Dit keer is het geen vulkaan in IJsland, maar een staking bij de Franse luchtverkeersleiding die roet in het eten gooit. Even lijkt goede raad duur... Alternatieven worden bekeken en een groot aantal SMS berichtjes en telefoontjes worden heen en weer gestuurd. Al snel wordt besloten om per auto te reizen. Patrick L., Roger en Maurice stellen hun auto's ter beschikking. Een indeling wordt gemaakt en afgesproken wordt om morgen al om 5 uur te vertrekken...
[Maurice]