Zaterdag 11 september - Opsplitsing

Vandaag staan er maar liefst 4 cols op het programma. Er is echter een alternatieve route beschikbaar via het dal naar de tweede col. Een aantal deelnemers kiest er dan ook voor om de Portillon over te slaan en rechtsreeks naar de Mente te fietsen. Dat deze keuze niet onverstandig is blijkt al snel. Op de Portillon worden percentages tot 17% gehaald. Niet alleen de stijgingspercentages, maar ook de verhalen over de avond ervoor zijn opzienbarend. Foto’s die als bewijsmateriaal hadden kunnen dienen zijn echter helaas mislukt...

Na gezamenlijk boven te zijn gekomen op de Portillon worden er foto’s gemaakt door een veteraan uit Bretagne, rijdend op een fiets van Christophe Le Mével. Over Spaans grondgebied wordt er vervolgens in volle vaart koersgezet riching de Mente. Jos B. geeft dan ook aan dit vlakke stuk lastiger te vinden dan de beklimming. Wanneer we bij de voet van de Mente aankomen blijkt de ‘B’ ploeg al ruim halverwege te zijn. Bovengekomen liggen ze in het gras bij een auberge. Besloten wordt om daar ook te eten. De geserveerde pasta is erg lekker, maar laat lang op zich wachten.

Na het eten gaat het richting Portet d’Aspet. Er is weinig oog voor het monument van Casartelli, want wederom wachten er steile stukken (tot 17%). Ook de warmte begint ons parten te spelen en Maurice wordt in de afdaling door een wesp gestoken. In volle galop gaat het naar de laatste klim van de dag. Roger heeft aan de voet wederom problemen met zijn ketting, maar we beginnen toch gezamenlijk aan de klim. De hitte maakt het er niet makkelijker op, maar gelukkig biedt het bos halverwege enige verkoeling. In 3 grote groepen komen we boven. In de afdaling wordt Jean aangesproken door de lokale ‘zwaantjes’. Waar het precies over ging werd hem niet duidelijk, maar waarschijnlijk had het te maken met de daalkunsten van de koplopers (die al van het eerste biertje genieten wanneer de rest in het hotel aankomt).

Het hotel heeft een zwembad, wat bij deze temperaturen meer dan welkom is. Jos N. en Arthur gaan naar de bus om de voorraden water, fris en sportdrank aan te vullen. Na het eten lopen we nog even door het dorp, maar alles blijkt uitgestorven.
[Maurice]