Schwarzwaldweekend - dag 3 (zondag 28 juni)

"Sien veer eweg..." De laatste dag, een stralende dag, een top dag nu gaat het gebeuren, de geur van angstzweet is duidelijk waar te nemen aan het ontbijt.
Dit kwam door de nachtelijke verkenningsrit van de dag ervoor die ik uitvoerde met Jean, Hai, Breur en Patrick die uiteraard hun bevindingen hadden gedeeld met hun ploeg genoten.
Jean ging iets eerder weg, de weg was bekend en de nestor is nou eenmaal op zijn best als hij de toppen in zijn eigen dieselgang mag trotseren.
De eerste beklimming gaat naar 1079 meter en wordt in drie etappes bereikt via een prachtige slingerende weg door een heel mooi gebied.
Er tekent zich enige vormen van groepering af voor mij, Maurice Patrick vlak daarachter Hai, vlak daar achter Jos of Ger gevolgd door Breur en Roger.
De tweede klim is een lastige en begint erg steil in Badenweiler en gaat over 7 a 9 kilometer met een fiks stijgings percentage naar de top op bijna 1200 meter.
Maurice zet vroeg aan als we buiten Badweiler komen en alleen patrick volgt tot 4 kilometer onder de top waarna ook hij moet lossen.
De top is in mist gehuld en alleen Jean kan ons vertellen wat we hadden kunnen zien als het eventueel helder zou zijn geweest enfin.
De aankomst op de top is als volgt, Maurice gevolgd door Jean (buiten mededingen) en patrick kort daarna Hai gevolgd door Ger daarna Jos op korte afstand gevolgd door Breur en daarna Roger.
Na een kort verblijf op de top en het vervangen van het voorwiel van Roger, "Un tet oan de zeikant van ut raad" luid het deskundige oordeel van Patrick, volgt de afdaling in de richting van Tegernau.
In de afdaling slaat de schrik me om het hart een aantal mannen staat bezorgd te kijken, als twee van hen de gelegenheid te baat nemen om wat vocht te lozen tegen een carport die daar toevallig stond zakt mijn hartslag weer.
Het blijkt te gaan om een gebroken spaak van Breur die nu op de "21" van patrick verder moet, weliswaar met tripple maar toch.
Verder blijkt dat een Dura ace 10 speed schakelgroep prima overweg kan met een 9 speed campa achterwiel.
In het plaatsje Tegernau volgt na een chicane de klim in de richting van Zell die roept een aantal deskundige analyses op bij de kenners: "kloete stuk, lestig, neet mekkelijk, Kut Klum" voor de "niet Mart Smeetsen" onder u gaat het om een stuk geasfalteerde weg waarvan de glooiing het gemiddelde stijgings percentage ruim overstijgt.
Onder aan de klim wordt ik geacht in één catch zeven helmen, twee brillen en drie jasjes te vangen, deze act leverde mij een eervolle vermelding op in het Sibber Book of Records een aanbod van Renz en Boltini en een contract als catcher in het 6de van de New York Yankees.
De klim is lastig steil en meedogenloos en na alle eerdere inspanningen pijnlijk voor de meesten.
Deze klim is wel het sluitstuk voor deze ochtend van 75 kilometer, en vormt een prima afsluiting en contrast van het gehele weekeinde.

Het was weer een leuke gezellige reis naar mijn mening ik neem aan dat iedereen terug kijkt op een geslaagd reisje waarvan er hopelijk nog vele zullen volgen!
[Arthur]

Schwarzwaldweekend - dag 2 (zaterdag 27 juni)

"Sien veer eweg..." De tweede rit begon al vroeg voor mij, al om 6.00 uur, patrick en het verhaal van de "21" Enfin, je bent nou eenmaal meegegaan als chauffeur/ verzorger/ mental coach/ helmen vanger/ zweet jassen aannemer/ zoete plak drankjes uigever/ wielerliefhebber (en wielergek) ennnnnn houder van de sleutel van de volg BMW 523D touring (één week oud 1000 km op de klok) waar toevallig ook nog eens de reserve wielen in liggen van Hai Harings met daarop (ja ja je voelt het al) de "vel begeerde 25".
Tijdens het heeeeel uitgebreide ontbijt wat we gebroederlijk met de wehrmacht gebruikten werd gespeculeerd over de route.
Wat is wijsheid gaan we voor de geplande route of toch maar een alternatief en zo ja welk alternatief, het blijkt een niet uitvoerbaar plan als je niet weet hoe laat het gaat regenen.
Getracht wordt contact te krijgen met de duitse Paulus Pietsma wat niet lukte, dus moesten we het doen met de radar beelden van Maurice en enkele nieuwe meteorologen binnen de club.
Na lang overleg werd besloten het perscommuniqué als volgt uit te laten brengen door de woordvoerder "Veer kieke wel wie ut get"

"Sien veer noe eweg" Ja nu wel, na een innig afscheid van het Duitse leger is De "feldberg" de top die bedwongen moet worden.
Jean heeft voor deze gelegenheid de taak op zich genomen van ploegleider en heeft naast mij plaats genomen, een bevoorrechte positie een nestor waardig.
De weg naar de feldberg blijkt bezaaid met pieken en piekjes die bedwongen moeten worden, ze hebben weliswaar geen naam maar worden beschreven als "twie kier de redoutte" of "seve kier de kauberreg" voor de kenners onder u duidelijke taal.
De feldberg is een klim in de eerste categorie en in twee delen, het eerste gaat met een behoorlijk stijgings percentage naar een soort van vakantie oord.
Van daar gaat de weg over in een geasfalteerd karrespoor met een onmenselijke stijging naar een in de mist gehulde toren.
Een kuitebijter van formaat die moeizaam geslikt wordt door de mannen, eens te meer wordt duidelijk dat het Zwarte woud de wat lagere alpen zijn met steilere klimmen.
Het uitzicht op de Feldberg is voor de eerste 10 meter adembenemend daarna zie je alleen de witte donsdeken die ze om ons heen hadden gehangen.
Na een foto bij de top wordt de afdaling ingezet en maken we ons op voor de komende reeks klimmetjes, helaas wordt dat bruut verstoord door een enorme plensbui.
Schuilend in een monumentale garage wordt gekeken wat de mogelijkheden zijn, besloten wordt om nog een lusje te maken als het wat beter wordt.
Tijdens het "lusje" wordt voor de derde keer die dag een nat pak gehaald, het unanieme besluit staat vast kortste weg naar het Hotel en een warme douche.
Alle pieken en piekjes op die kortste weg wegen loodzwaar onder deze omstandigheden, het wordt een slopende rit van bijna 100 kilometer die beelden oproept van "de hel van het noorden" of de .... nouja vul maar in.
Na de warme douche wordt de plaatselijke Italiaan gekaapt, bezet en beroofd van al het voedsel wat hij in huis heeft inclusief drank.
Hij trakteert ons gezelschap op een fikse rekening van maar liefst € 20,= per persoon (voorgerecht hoofdgerecht en drank)
Voor zover ik vernomen heb is hij van het bedrag ergens stil gaan leven op een van de Italiaanse eilanden, en is zijn zaak overgenomen door een familielid nu wachtend op een volgende wielerploeg.
[Arthur]

Schwarzwaldweekend - dag 1 (vrijdag 26 juni)

"Sien veer eweg..." De eerste rit zou een kleintje worden met het oog op de tijd en natuurlijk het weer.
Ik kende deze patrick nog niet maar een ding werd snel duidelijk iemand die goed berg op kan rijden, maaaar lukte dat wel met een "21"
Er ontspon zich een hele complot theorie waar Patrick Linckens een verdachte rol in speelde, hij had namelijk gezegd dat het Zwarte woud zoiets was als de Ardennen.
Nou hoe ongelijk kan een mens hebben, klimmetjes die een eerste categorie waardig zijn en neigen naar een Buiten categorie.
Enfin in de nacht die volgde bedacht Patrick, badend in het zweet, dat er binnen zijn familie iemand was die een "25" had pffffffff.
Hai was het slachtoffer en werd beroofd van zijn bergverzet en reserve wiel.
De rit van deze dag, die trouwens de geschiedenis boeken in gaat als de kortste rit ooit gereden op een reis, had maar één hoogte punt "Belchen".
Deze naam werd oneerbiedig omgedoopt tot "Belsch" de klim strandde bij een kabelbaan station en een grind pad.
Dit grindpad is later omgedoopt tot het "Maurice in de Braeck pad" zo heten vanaf nu trouwens alle grind paden in het Zwarte Woud.
Wachtend op de terugkeer van Maurice, die als enige een aanval op de top had gedaan, werden we geconfronteerd met het eerste hemelwater.
De afdaling en terugkeer naar de basis werd daarom ook onderbroken bij een huis met een iets te groot dak overstek.
Elke andere groep mensen zou enorm pissed zijn maar niets was minder waar, de verhalen kwamen boven "Wets te nog toen veer met Jean en Breur en Tonny .......... "
Ja Ton kwam ook langs meerdere keren per dag, hij was er gewoon weer bij, met een brede grijns luisterend naar de mooie verhalen van weleer.
Bij terug keer in het hotel mochten de fietsen in de woonkamer van de Poolse eigenaar worden gezet (minder hadden we ook niet verwacht)
Een leuke avond in het bruisende centrum van Schönau volgde, flaneren langs de lege terrassen en de konditorei (helaas gesloten vanwege een koffietafel)
Het geheel werd opgeluisterd, tot 12.00 uur s'nachts, door de wehrmacht Kapelle...
[Arthur]

Zondag 21 juni - Sterrit Remouchamps

Om 07.00 uur opgestaan naar buiten gekeken: Regen. Toch maar een boterham gegeten en omgekleed om te gaan fietsen.

Om 07.40 uur Buienradar geraadpleegd: hier en daar een buitje.

Om 07.50 uur nog steeds miezerige motregen.

07.59 uur droog ; “all systems go” helm op handschoenen aan en gáán.

08.00 uur bij ons clublokaal aanwezig…alleen, 08.04 uur nog steeds alleen.

Aangezien de route van de sterrit mij niet bekend is besluit ik maar richting Banneux te vertrekken via een omweg. Henri-Chapelle, Welkenraed, Baelen, Verviers, Pepinster, Trasenster, Banneux.

Stralend weer onderweg alhoewel zich in de verte donkere wolken opstapelen.

Na Banneux over de bekende weg retour Sibbe. Ter hoogte van Aubel dan toch nog een fikse regenbui . Soi , nog 17 Km op de grote plaat drijfnat door het Rode bos knallen naar huis.!

Ter hoogte van Margraten klaarde het weer op.
[Jos B.]

Zondag 14 juni - Sterrit Kalterherberg

's Morgens om 8.00 uur aan de start voor de klassieker onder onze sterritten, de rit over Kalterherberg en de Baraque Michel. Breur, Hayke, Ger en Jos B. voltooiden de complete tocht. Maurice en Jean begeleiden ons enkele kilometers maar draaien vroegtijdig af.

Na Eupen voert een geasfalteerd bospad ons langs het stuwmeer van Eupen omhoog richting de rijksweg N67 Eupen/Monschau. Van hieruit volgt een lastig stuk: Kalterherberg-Sourbrodt-Botrange. Om de een of andere reden is deze strook een “rottig” stuk om met de woorden van Ger te spreken.

Wind tegen, berg op (en af), draaien en keren door Duitse/Belgische gehuchten om uiteindelijk op het hoogste punt van Belgie uit te komen. In het ons bekende frietkot op de Baraque werd cola gekocht om uitdroging tegen te gaan (toch zo’n 25 graden vandaag). Het frietkot had helaas geen WC waardoor Ger genoodzaakt was om met een paar servetjes de busch-busch in te duiken om een grote boodschap te doen.

Dit bleek een interessant gespreksonderwerp bij de overige 3 coureurs. Conclusie: aan de hand van je ontlasting kun je zien in welke “vorm” dat je verkeerd. Volgens Hayke had hij vandaag dan eigenlijk niet moeten gaan fietsen...!

Na nog wat gekeuvel dan toch de Baraque achter ons gelaten om via de Gileppe, Limbourg, Henri Chapelle, Teuven terug in Sibbe te komen alwaar regendruppels slechter weer aankondigden.

Breur kon me in de Kapelstraat in IJzeren nog de volgende gegevens doorgeven: 130 kilometer en 1400 hoogtemeters. Terecht een klassieker!
[Jos B.]

Zondag 7 juni - Cyclist Tour

Over deze dag is er nog geen beschrijving ontvangen. Was je erbij en wil je je ervaringen delen, stuur dan een mail naar maurice@cyclistsibbe.nl.
[Maurice]