Schwarzwaldweekend - dag 3 (zondag 28 juni)

"Sien veer eweg..." De laatste dag, een stralende dag, een top dag nu gaat het gebeuren, de geur van angstzweet is duidelijk waar te nemen aan het ontbijt.
Dit kwam door de nachtelijke verkenningsrit van de dag ervoor die ik uitvoerde met Jean, Hai, Breur en Patrick die uiteraard hun bevindingen hadden gedeeld met hun ploeg genoten.
Jean ging iets eerder weg, de weg was bekend en de nestor is nou eenmaal op zijn best als hij de toppen in zijn eigen dieselgang mag trotseren.
De eerste beklimming gaat naar 1079 meter en wordt in drie etappes bereikt via een prachtige slingerende weg door een heel mooi gebied.
Er tekent zich enige vormen van groepering af voor mij, Maurice Patrick vlak daarachter Hai, vlak daar achter Jos of Ger gevolgd door Breur en Roger.
De tweede klim is een lastige en begint erg steil in Badenweiler en gaat over 7 a 9 kilometer met een fiks stijgings percentage naar de top op bijna 1200 meter.
Maurice zet vroeg aan als we buiten Badweiler komen en alleen patrick volgt tot 4 kilometer onder de top waarna ook hij moet lossen.
De top is in mist gehuld en alleen Jean kan ons vertellen wat we hadden kunnen zien als het eventueel helder zou zijn geweest enfin.
De aankomst op de top is als volgt, Maurice gevolgd door Jean (buiten mededingen) en patrick kort daarna Hai gevolgd door Ger daarna Jos op korte afstand gevolgd door Breur en daarna Roger.
Na een kort verblijf op de top en het vervangen van het voorwiel van Roger, "Un tet oan de zeikant van ut raad" luid het deskundige oordeel van Patrick, volgt de afdaling in de richting van Tegernau.
In de afdaling slaat de schrik me om het hart een aantal mannen staat bezorgd te kijken, als twee van hen de gelegenheid te baat nemen om wat vocht te lozen tegen een carport die daar toevallig stond zakt mijn hartslag weer.
Het blijkt te gaan om een gebroken spaak van Breur die nu op de "21" van patrick verder moet, weliswaar met tripple maar toch.
Verder blijkt dat een Dura ace 10 speed schakelgroep prima overweg kan met een 9 speed campa achterwiel.
In het plaatsje Tegernau volgt na een chicane de klim in de richting van Zell die roept een aantal deskundige analyses op bij de kenners: "kloete stuk, lestig, neet mekkelijk, Kut Klum" voor de "niet Mart Smeetsen" onder u gaat het om een stuk geasfalteerde weg waarvan de glooiing het gemiddelde stijgings percentage ruim overstijgt.
Onder aan de klim wordt ik geacht in één catch zeven helmen, twee brillen en drie jasjes te vangen, deze act leverde mij een eervolle vermelding op in het Sibber Book of Records een aanbod van Renz en Boltini en een contract als catcher in het 6de van de New York Yankees.
De klim is lastig steil en meedogenloos en na alle eerdere inspanningen pijnlijk voor de meesten.
Deze klim is wel het sluitstuk voor deze ochtend van 75 kilometer, en vormt een prima afsluiting en contrast van het gehele weekeinde.

Het was weer een leuke gezellige reis naar mijn mening ik neem aan dat iedereen terug kijkt op een geslaagd reisje waarvan er hopelijk nog vele zullen volgen!
[Arthur]