Cyclist Sibbe

Donderdag 28 augustus - Naar het dak van de Route

De overnachting in hotel Azteca werd door ieder van ons als een welkom rustpunt ervaren, zeker na het "schrootjeshotel" in Briancon.
Desondanks was er 's morgens een serene stemming waar te nemen aan de ontbijttafel, we gingen tenslotte vandaag naar "het dak van de ronde".
Col de la Bonette met de z'n hoogste punt op 2.862 mtr. en een totale lengte van 28 km zowaar een beklimming die bij de doorgewinterde en ervaren cyclisten ontzag afdwingt (of was misschien angst een beter woord..??).
Zoals gezegd 't was stil aan tafel omdat iedereen schijnbaar op z'n eigen manier bezig was om de dag voor te bereiden.

à 9.00 depart pour le cinquième etappe de la Route des Grandes Alpes.
Arthur heeft weer voor broodnodige aanvulling van de watervoorraad gezorgd. Ik wil toch even van de gelegenheid gebruik maken om hem te bedanken voor de geweldige manier waarop hij ons heeft bijgestaan gedurende deze week: chauffeur, fotograaf, soigneur, SMS'er, mechanieker, vertrouwenspersoon en bovenal een man met een bijzonder innemende persoonlijkheid. Arthur bedankt !!!!!

Hoewel het klassement gisteren door Edwin, op de col de Vars, in een definitieve plooi was gelegd waren er toch nog een paar cyclisten uit op revanche of op een persoonlijke dagsuccesje.
Jean, Jan en de beide Jossen hadden besloten om voor de groep uit rijden om zodoende met wat voorsprong aan de Bonette te beginnen.
Vanaf Barcelonnette ging de weg over ca. 10 km "vals plat" omhoog. En vanaf het moment de startvlag gehesen werd ging de vlam in de pan althans voor een van ons...... Patrick. Hij had met zichzelf een afspraak gemaakt (en wellicht ook met broer Iwan....?) om vandaag de koers hard te maken. Of het nou de bedoeling was om voor een persoonlijk succes te gaan of om Iwan weer vooraan in het klassement te positioneren, omtrent de ware beweegreden is nooit duidelijkheid verschaft............
Patrick werkte hard en bouwde gestaag aan zijn voorsprong die al snel opliep tot enkele minuten, zou de ronde vandaag dan toch nog "ontploffen"?
Maar vanaf het moment dat de groep de voet van de Bonette bereikte namen Edwin, Maurice en Iwan het heft in handen en begon de voorsprong van Patrick te smelten als sneeuw voor de zon (al deed Arthur verwoede pogingen om Patrick beter te doen geloven).

Col de la Bonette: in magnifieke beklimming in een prachtig landschap. Een beklimming met een vrij regelmatig stijgingspercentage met zelfs in de laatste 3 kilometer een stuk voor "de grote plaat" maar dan het toetje.............. Een laatste kilometer die qua stijgingspercentage (ca. 14%) de deur dicht deed dus de grote plaat maakte plaats voor 34 x 27 (althans voor ondergetekende). Een voor een komen de moedige strijders op de top waarbij een gevoel van onoverwinnelijkheid de boventoon voert. Eenieder van ons heeft hier wederom een prestatie van formaat geleverd.
Op de top een geweldig uitzicht over de Alpendalen maar al snel komen we tot het besef dat we verder moeten, windstoppers en vesten worden aangetrokken en we "storten"ons in de afdaling. Een mooie afdaling overigens (en dat wil wat zeggen als een "meesterdaler" als ik dat durft te schrijven).

Na een lange afdaling kwamenm we terecht op een vlaaker stuk weg maar wat nog steeds goed liep al waaide de wind niet echt in ons voordeel (alweer niet ...!!). Het sluitstuk van de dag was de beklimming van ca. 10 km naar Valdeblore te weten de St. Martin die naar een hoogte leidde van ca. 1.500 meter.
Gelukkig hoefden we deze beklimming niet helemaal te slechten aangezien ons hotel zich op ongeveer 1.100 mtr. bevond.
De beklimming was niet echt gemakkelijk mede door de enorme warmte, volgens de multimeter van Breur 36 graden...........

Aangekomen in Valdeblore loodste Maurice ons zonder problemen naar ons hotel van de dag.
De eerste aanblik en kennismaking met het onderkomen van de dag waren niet veelbelovend: de fietsen moesten onder in een middeleeuwse kelder worden opgeborgen en van buiten zag het hotel er niet echt verzorgt uit. Dan eerst maar het vochgehalte op peil brengen op het "grasterras" waar ook een oude Roland Garros-speelster (ze droeg tenslotte le Coq Sportif schoenen) genoot van haar welverdiende pensioen.

Uiteindelijk op de kamers bleek dat de buitenkant niet veel te zeggen heeft:
prachtige grote 2 of 4 persoonskamers die pas gerenoveerd bleken te zijn. Aldus weer een zorg minder.
De eigenaar van het hotel had zelfs de moeite genomen om het avondmenu in onze taal op een (school)bord te schrijven. Of het daar aan lag weet ik niet maar het smaakte voortreffelijk of lag 't misschien toch aan het vrouwelijk schoon dat aan de tafel achter ons zat te eten...??
Kwasi werden er tijdens het eten foto's gemaakt van de groep of was het misschien om ....??
[Adrie]